ادعای اختراع ماشینی که از آب بوسیله عنوان سوخت استفاده کند، موضوع جدیدی ازاله و تاکنون افراد بسیاری داخل سرتاسر جهان مدعی ساخت چنین خودرویی شده اند. در یکی از جدید ترین نسخه ها از این سری داستان های عامه اجابت (که این بار از قضا وطنی است)، چند سال پیش مخترعی جوان با ادعای پیدایش خودروی آب سوز، توانسته بود توجه رسانه ای یدکی را به سمت خود احضار بطی ء. همان زمان درون زومیت به تفصیل به وارسی این توقع پرداختیم.
پس از تکثیر قیمت بنزین و دور متاخر سهمیه بندی سوخت در هفته های گذشته، رمان آبسوز کردن خودرو بار دیگر سر زبان ها محذوف است. در متن یکی از خبرگزاری ها که ظاهرا به جوهر اصلی رسانه ها در ماجرای «سامانه ی آبسوز» داخل چند روز اخیر تبدیل شده آمده است:پیش از این درون قالب میزگردی، میزبان یکی از مبتکران کشورمان بودیم که موفق بوسیله ابداع سامانه ای شده است که با گمارش به روی خودروهای مختلف، امکان مصرف از «آب» بوسیله جای بنزین را فراهم می درنگ! «آبسوز» کردن خودروها، اختراعی است که به گفته ی این مبتکر می تواند منجر بوسیله ساختن تحولی اساسی داخل دنیا و در حوزه ی محموله ونقل شود.
امروز، پس از گذشت حدود ۳ سال از اعلام مختصات نخستین این ابداع، مشت اندرکاران این پروژه، ثبت نام از متقاضیان برای نصب سامانه آبسوز به روی خودروهای شخصی را آغاز کرده اند. مشت اندرکاران این پروژه اطلاع دادن کرده اند انتصاب سامانه آبسوز به روی خودروهای شخصی در ابتدا به عارض ۵۰ درصد آب و ۵۰ درصد بنزین خواهد بود که در فازهای مربوط باینده سامانه های ۷۵ درصد و نهایتاً ۱۰۰ درصد ارائه خواهد شد.
اما ادبیات خودروی آبسوز ایرانی از کجا آغاز شد و چقدر منبع دارد؟ماجرای خودروی آب سوز ایرانی
به گزارش پرس تی وی، مخترع ایرانی کالبد کانون ملی نخبگان جوان، در اسفند ۱۳۹۴ برای نخستین جنین از خودروی آب سوزش خود در «پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی محیط زیست ایران» رونمایی کرده است. این مخترع جوان ضمن ادعای ثبت جهانی اختراعش، درباره ی خودروی آب سوز خود این گونه توضیح می دهد:این خودرو با آب فقره میکند و کاملا دوستدار محیط زیست است. برای کاربرد از آب به جای بنزین و گازوئیل در این خودرو، نیازی بوسیله تعویض کلیات خودرو محو و این جابهجایی سوخت با خرج ی بسیار اندک امکان پذیر است.
... خروجی این خودرو بخار است و هیچ گونه آلودگی محیط زیست بوسیله همراه ندارد. در هر یک لیتر بنزین، ۲۹ مگاژول انرژی تولید میشود؛ درحالی که با هر یک لیتر آب ۹۶ مگاژول کارمایه تولید خواهد شد. ... ۶۰ لیتر آب تو انبار سوخت خودرو ریخته می شود که ۹۰۰ کیلومتر مسافت را در مدت ۱۰ شایسته کردن خلال میکند.
توجه رسانه ها و شبکه های مدنی به خودروی آب سوز این مخترع، پس از محضر او درون یکی از برنامه های صبحگاهی سیما سفر صعودی بوسیله خود گرفت. در این پروگرام مطالبه شد که خودروی آب سوز ایرانی حتی با «آب دیو دریا و پسماند» نیز کار می کند و می استعداد با صرف کردن مبلغ ۶۰۰ هزار تومان، یک خودروی بنزینی را آب سوزش کرد.
اندوه زمان حال مخترع جوان کشورمان با فعالیت گسترده درون تلگرام، آپارات و اینستاگرام، متوجه فاز جذب سرمایه شده است که این موضوع جلال تجسس ادعای او را دوچندان می کند.خودروی آب سوز چیست؟
خودروی آب سوزبه ماشینی گفته می شود که از لحاظ نظری، انرژی خود را بوسیله طور یمین از آب تأمین می کند. شاید بخاطر رفع تیرگی و فاش خیس شدن منظور، بهتر باشد ابتدا مشخص کنیم که به چه خودروهایی آب سوز گفته نمی شود.خودروهایی که با اماله آب به محفظه ی احتراق و ترکیب آن با مخلوط بنزین-هوا، از آن برای افزودن نسبت تراکم و کاهش پشت پا موتور مصرف می کنند.خودروهای هیدروژنی که در آن ها هیدروژنِ مصرفی با استعمال از الکتریسیته و هنگام فرایند الکترولیز، از آب بوسیله دست می آید. در این خودروها نیز خیر آبی وارد موتور می شود و نه از آب برای تولید انرژی استفاده می شود؛ بلکه هیدروژن عزب «حامل» کارمایه است که طی فرایند «الکترولیز»، صرف جداسازی اکسیژن و هیدروژن شده است. تو ذات تنها فلسفه ی وجودی خودروهای هیدروژنی، چگالی بالاتر انرژی ذخیره شده در هیدروژن نسبت به باتری های فعلی است. پیش دماغ می شود که در آینده ای نه چندان دور، با صعود فن شناسی و تکثیر ظرفیت ذخیره ی انرژی باتری ها، خودروهای هیدروژنی موضوعیت خویشتن را بوسیله طور کامل از مشت بدهند.خودروهایی که در آن ها برای بهینه مرطوب شدن استعمال انرژی، پایین آمدن بها سوخت و کاهش آلایندگی خودرو، مقداری هیدروژن به بنزین متداول هیدروکربنی تکثیر می شود. به این تکنیک «بهینه کردن سوخت با استفاده از هیدروژن» گفته می شود.
با نگاهی مختصر بوسیله مطالب و ویدئوهای منتشرشده از خودروی ساخت مبتکر ایرانی (بخصوص تزریق مستقیم آب شرب شوهردار از روال شیلنگ به هراس خودرو)، علنی می شود که خودروی ادعایی او تو هیچ کدام از سه قسمت قسمت کردن ی بالا نمی گنجد و با تعریف کلاسیک خودروی آب سوزش (Water-fuelled car) که در ابتدا به آن اشاره کردیم، کاملا هماهنگ است.آیا می توان از آب کارمایه گرفت؟
بنا بوسیله قوانین حاکم کنار دنیای فیزیک، هیچ گونه راهی برای استخراج انرژی از آب وجود ندارد. آب به مانوس خود، از محاسبه ترمودینامیکی مولکولی به شدت درست محسوب می شود و به دلیل پیوند کیمیایی زیاد سفت بین هیدروژن و اکسیژن، آنتالپی تشکیل آن سلبی (برابر با ۲۸۵.۸- کیلوژول پهلو مول) است. این یعنی بخاطر شکستن یکدلی بین اتم های تشکیل دهنده ی یک لیتر آب، باید تقریبا برابر با میزان انرژی مصرفی یک انسان بالغ داخل کشش روز (حدود ۲۵۰۰ کیلوکالری) انرژی صرف کنید.تولید کارمایه از آب، قوانین اول و دوم ترمودیناک را باطل سازی می کند
از آنجایی که هیچ ترکیب دیگری از هیدروژن و اکسیژن وجود ندارد که آنتالپی تشکیل آن سلبی زیرفون از آب باشد، انرژی مورد نیاز بخاطر شکستن یگانگی هیدروژن و اکسیژن، متصل برابر (داخل حالت ایده آل) خواه بیشتر از انرژی به مشت آمده از ترکیب مجدد این دو اصل خواهد بود. به زبان ساده، «هیچگاه راهی بخاطر گرفتن انرژی از آب وجود ندارد، مگر اینکه داخل این راه انرژی بیشتری از آن چه به مشت می آید هزینه کنید». تولید کارمایه از آب، ناقض قوانین مطلع و دوم ترمودیناک است.خودروهای آب سوز در کشش تاریخچه
تا بوسیله حال افراد یدکی داخل سطح جهان، ادعا کرده اند بوسیله نوعی مظفر بوسیله ساخت خودروی آب سوزش شده اند که البته ادعای تمامی این افراد تا بوسیله حال رگه شده است. این طور ادعاهایی درون اکثر نقاط دنیا «شبه علم» تلقی می شود و به دلیل احتمال تاج برداری، مورد پیگرد عرفی قرار می گیرد.
اولین خودروی آب سوز جهان توسط چارلز گرت در سال ۱۹۳۵ معرفی شد. باتوجه به پتنت ثبت شده توسط او درون همان سال، خودروی او از روال الکترولیز هیدروژن مورد احتیاج خود را تأمین می کرد. پتنت گرت خودرویی را نشان می داد که درون آن از یک کاربراتور دارای شناور استعمال می شد؛ با این تباین که در سرنوشت پایینی کاربراتور خودروی گرت، صفحات الکترولیز استراحت گرفته حیات. پتنت گرت نتوانست به نشانی جوهر جدیدی از کارمایه بوسیله ثبت برسد.
تو دهه ی ۸۰ میلادی،استنلی میر مذاکره بر سر خودروهای آب سوز را بار دیگر پهلو عادت زبان ها انداخت. او ابتدا تقاضا می کرد که داخل طرح پیشنهادی اش، شمع سامان توسط قطعه ای با صیت «Water splitter» جایگزین می شود و با ثابت ماندن دیگر اجزای موتور، بوسیله راحتی می قابلیت از آب برای به حرکت در آوردن خودرو استفاده کرد. بعدها او ادعای خویشتن را این گونه تغییر عدل که با استفاده از یک قوه سوختی و بوسیله روش رزونانس الکتریکی، بخار آب بوسیله عناصر تشکیل دهنده اش تجزیه می شود. بعد در محفظه ی احتراق موتور، با ترکیب مکرر ی عناصر هیدروژن و اکسیژن و تبدیل آن ها به آب، کارمایه تک نیاز خودرو تأمین می شود.
طرح انباره سوختی آبی استنلی میر
ادعاهای میر هیچ بوسیله اثبات نرسید و در نهایت در سال ۱۹۹۶، دادگاهی داخل اوهایو او را به بزه کلاهبرداری محکوم کرد.
در سال ۲۰۰۲ شرکتی با معروفیت Genesis World Energy ادعا کرد که دستگاهی با قابلیت قبض کارمایه از آب، از قاعده جداسازی و ترکیب مجدد هیدروژن و اکسیژن، ساخته است. جنسیس ورلد انرژی درون سال ۲۰۰۳ اعلام کرد که تکنولوژی آن ها آماده ی استفاده تو خودروها است و به این ترتیب مظفر به جذب سرمایه ی ۲.۵ میلیون دلاری شد؛ ولی مایه ادعایی آن ها هیچ ته رنگ واقعیت به خود ندید.
در نهایت پاتریک کلی، بنیان گذار شرکت، تو سال ۲۰۱۶ به دلیل کلاهبرداری و اختلاس در دادگاهی در نیوجرسی بوسیله پرداخت ۴۰۰ هزار دلار جریمه و گذراندن ۵ سال در زندان محکوم شد.اکثر افراد مدعی ساخت خودروی آب سوز، به جرم شیادی و کلاهبرداری در محکمه محکوم شده اند
در سال ۲۰۱۲ آغا وقار احمد، مخترع پاکستانی، مدعی شد که با نصب یک «کیت» می تواند هر سنخ اتوموبیلی را آب سوز کند. کیت احمد از یک قوطی استوانه ای شکل تشکیل شده است که بوسیله مایه ی یک لوله، به نعوظ یمین بوسیله موتور خودرو متصل می شود. بوسیله گفته ی او، کیت یادشده با کاربرد از فرایند الکترولیز، آب را به «HHO» تغییر و سپس از آن به نشانی بنزین استعمال می یواش.
آغا عظمت احمد، مبتکر پاکستانی خودروی آب سوز
احمد برای ثبت پتنت در پاکستان اقدام کرده است؛ اما بوسیله باور ی دانشمندان پاکستانی، اختراع او به دلیل فسخ قوانین ترمودینامیک، چیزی جز کلاهبرداری نیست.بنزین موشک های ناسا و خودروهای هیدروژنی
باتوجه به اشاره ی مکرر مدعیان پیدایش خودروهای آب سوزش به استفاده از آب بخاطر تأمین سوخت موشک، لازم است گریزی به «معرفت موشکی» بزنیم.
ناسا (و دیگر سازمان ها و همکاری های فضایی) بخاطر فرستادن کاوشگر خواه حمل بوسیله خارج از جو زمین، معمولا از هیدروژن نقد شو به عنوان بنزین در راکت های خود استفاده می کنند. جالب است بدانید آژانس های فضایی و شریک شدن های ساخت موشک (قرین اسپیس ایکس) از سرگین طبیعی برای تولید هیدروژن مورد نیاز خود استفاده می کنند، نه آب (برای آشنایی با هیدروژن منی می توانید نگاهی به این پیغام تو سایت ناسا بیندازید).
ولی بیایید تخیل کنیم هیدروژن تک مصرف در راکت ها طی فرایند الکترولیز از آب به دست می آید. حتی در این عارض نیز نمی نبوغ گفت همکاری های فضایی موفق به استخراج کارمایه از آب شده اند. درواقع گوهر واقعی کارمایه که باعث می شود یک راکت از خط سیر زمین خارج شود، الکتریسیته ای است که طی فرایند الکترولیز فرضی، از آن برای جداسازی اتم های آب استفاده شده است. در این میان، هیدروژن عزب نقش حامل انرژی را بر عهده دارد. باتوجه به رویه به مشت آمدن الکتریسیته ی مورد حاجت داخل فرایند الکترولیز، منبع اصلی انرژی موشک درواقع مقدور است هر سوختی (از جمله سوخت های فسیلی خواه اتمی) باشد.
تمامی آنچه در بخش های بالا گفته شد، در مورد خودروهای هیدروژنی و پیل های سوختی نیز صادق است. لب اصلی انرژی چنین خودروهایی، سوختی است که از آن برای تولید هیدروژن استعمال می شود، خیر خود هیدروژن.چرا هیدروژنِ زمینی، منبع کارمایه تراشیدن
اشاره ی مدعیان تاسیس خودروهای آب سوز به پیل های سوختی و موشک های هیدروژنی، بخاطر گمراه کردن مخاطب و ابداع این تصور غلط است که هیدروژن نوعی لب انرژی است.هیدروژن تک استفاده در پیل ها سوختی و راکت ها، عزب وسیله ای برای ذخیره ی انرژی است، نه منبع آن
از آن جایی که بوسیله دلیل وجود اکسیژن درون اتمسفر زمین، نمی توان هیدروژن را به رخساره آزاد در طبیعت هویدا و استخراج کرد؛ تمامی مولکول های H2 مورد کاربرد تو مصارف مختلف، درواقع ساخته ی دست بشر هستند و با صرف مقادیر زیاد انرژی تولید شده اند. بوسیله همین دلیل، هیدروژن استفاده شده درون پیل های سوختی و راکت ها، عزب دستگاه ای بخاطر ذخیره ی کوتاه مدت انرژی است، خیر سوختی طبیعی یا منبعی از انرژی.
در سیکل رفعت ریشه اصلی کارمایه تلالو خورشید است. هیدروژن در این سیکل عزب نقش ذخیره و انتقال انرژی را به خشکی امدن عهده دارد و می توان آن را با باتری جایگزین کرد.
عزب در صورتی می توان روی واکنش هیدروژن و اکسیژن نام «حقیقت انرژی» گذاشت که مولکول های دواتمی هیدروژن استفاده شده در این واکنش، طی فرایندی جادویی بوسیله نعوظ یمین از خارج از جو زمین آورده شده باشند (یعنی برای تولید آن ها کارمایه صرف نشده باشد).آیا ساخت خودروی آب سوز مقدور است؟
می قابلیت خودرویی ساخت که داخل آن با الکترولیز آب و پس ازآن با نفوذ کردن اعطا کردن مجدد هیدروژن و اکسیژن بوسیله دست آمده، انرژی تک حاجت خودرو تأمین شود. عزب محظور حکم اینجا است که مطلع باید یک موتور مبصر تر و زورمند تر برای تأمین کارمایه تک نیاز الکترولیز روی خودرو سوار کنید. به اشعار دیگر، چنانچه همان انرژی را که قرار است صرف جداسازی هیدروژن از آب کنید، به رخساره مستقیم برای بوسیله حرکت درآورن موتور مورد مصرف صبر دهید، خودروی به مراتب نیکوترین تازگی خواهید داشت.
برای درک بهتر اینکه چرا روشی که در سرنوشت بالا به آن اشاره شد، جاهل عقلانی و حتی مضحک است، مثال ساده ی کوچکتر را در نظر بگیرید:
تخیل کنید نیروگاهی با صرف مقادیر مجلل سوخت فسیلی، الکتریسیته تولید کند (بازده اکثر نیروگاه های حرارتی مد به زحمت به بالای ۴۰ درصد می رسد) و سپس از الکتریسیته ی به مشت آمده توسط این نیروگاه، تو آزمایشگاه برای تولید مصنوعی مولکول های آلکان استفاده شود (بازده چنین فرایندی نیز طبیعتا ناچیز از صد درصد است). ظاهر است که نمی نبوغ سوخت هیدروکربنی قلابی تولیدشده در آزمایشگاه را مجددا تو نیروگاه سوزاند و انتظار داشت انرژی بیشتری از آنچه صرف کردن تولیدش کرده ایم، بوسیله ما باز پس بدهد. بوسیله اشعار ساده، «قوانین ترمودینامیک را نمی استعداد دور زد».
تو خودروهای آب سوز با تجزیه ی آب و اختلاط مکرر هیدروژن و اکسیژن، یک سیکل طولانی طی می شود. بنا به قوانین فیزیک، نمی توان عاری وارد کردن انرژی، از یک سامانه ی سپرده ی ترمودینامیکی تا ابد انرژی گرفت
نکته ی بسیار جالب و سزاوار سرزنش تأمل دیگر درون تماس با خودروهای آب سوز این است که اکثر مخترعان چنین خودروهایی ادعا می کنند تنها آلاینده ی فرایند ابداعی آن ها، تبخیر آبی است که از اگزوز اتومبیل خارج می شود. حال این سؤال مطرح می شود که چرا آب خروجی از اگزوز مجددا به باک نقل مکان نمی شود تا خودروی آن ها کلا از سوخت گیری بی نیاز شود؟نوابیغ چه کسانی هستند؟
داخل عاقبت بد محو اشاره ای بوسیله نوابیغ (با نوابغ خبط نشود) داشته باشیم؛ اصطلاحی که تقوا چهره گشا و دکتر عبادالله محمودیان، استاد ریاضیات دانشگاه صنعتی شریف و عضو سندیکا ریاضی ایران، بخاطر رمز بوسیله کسانی که سعی درون حل معماهای ناممکن یا رگه قضایای اثبات شده دارند، به کار اسیر اند. نوابیغ به چند گروه انشعاب می شوند :کسانی که سعی می کنند ناممکن ها را ممکن کنند: این افراد سعی دارند مسائل جاهل ممکنی بجهت تثلیث زاویه، تربیع دایره، یا تضعیف مکعب را حل کنند یا موتور عاری سوخت بسازند .مدعیان حل مسئله های حل نشده ی نامدار: کسانی که تکاپو می کنند مسئله های بغرنج ریاضی از یکسره فرضیه ی گلدباخ یا کشف فرمولی برای تولید اعداد نخست را با روش های ابتدایی حل کنند .مبنا گذاران نظریه های بی زمینه: کسانی که می خواهند عملی هایی که ربطی به ریاضیات ندارند (مشابه وحدانیت خدا، نامرئی کردن فیزیکی اشیاء و ...) را با کاربرد از ریاضیات حل کنند .ردکنندگان اصول: افرادی که تلاش دارند اصول ریاضی و فیزیک را نقض کنند. از یکسره ادعاهای این افراد می قابلیت بوسیله درست نبودن مقدار عدد اثر یا نادرست بودن شیوه اول ترمودینامیک اشاره کرد .
مقاله ی خواندنی دکتر محمودیان را می توانید از سایت دانشگاه صنعت شریف یا اتحادیه ریاضی ایران دانلود کنید .
این مقاله برای اولین بار در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ در زومیت منتشر و در ۱۱ آذر ۱۳۹۸ به روزرسانی شد.بیشتر بخوانید:کامیون هیدروژنی هیوندای HDC-6 Neptune معرفی شدبرنامه ۴۵۴ میلیارد دلاری سناتور آمریکا برای گسترش بازار خودروهای برقیتولید آب شیرین از آب سیل گرفتن: نفقه ها و چشم اندازرژیم غذایی افراد چگونه بر محیط زیست تأثیر می گذارد؟مدل مفهومی از نسل متاخر تویوتا میرای رونمایی شد
پس از تکثیر قیمت بنزین و دور متاخر سهمیه بندی سوخت در هفته های گذشته، رمان آبسوز کردن خودرو بار دیگر سر زبان ها محذوف است. در متن یکی از خبرگزاری ها که ظاهرا به جوهر اصلی رسانه ها در ماجرای «سامانه ی آبسوز» داخل چند روز اخیر تبدیل شده آمده است:پیش از این درون قالب میزگردی، میزبان یکی از مبتکران کشورمان بودیم که موفق بوسیله ابداع سامانه ای شده است که با گمارش به روی خودروهای مختلف، امکان مصرف از «آب» بوسیله جای بنزین را فراهم می درنگ! «آبسوز» کردن خودروها، اختراعی است که به گفته ی این مبتکر می تواند منجر بوسیله ساختن تحولی اساسی داخل دنیا و در حوزه ی محموله ونقل شود.
امروز، پس از گذشت حدود ۳ سال از اعلام مختصات نخستین این ابداع، مشت اندرکاران این پروژه، ثبت نام از متقاضیان برای نصب سامانه آبسوز به روی خودروهای شخصی را آغاز کرده اند. مشت اندرکاران این پروژه اطلاع دادن کرده اند انتصاب سامانه آبسوز به روی خودروهای شخصی در ابتدا به عارض ۵۰ درصد آب و ۵۰ درصد بنزین خواهد بود که در فازهای مربوط باینده سامانه های ۷۵ درصد و نهایتاً ۱۰۰ درصد ارائه خواهد شد.
اما ادبیات خودروی آبسوز ایرانی از کجا آغاز شد و چقدر منبع دارد؟ماجرای خودروی آب سوز ایرانی
به گزارش پرس تی وی، مخترع ایرانی کالبد کانون ملی نخبگان جوان، در اسفند ۱۳۹۴ برای نخستین جنین از خودروی آب سوزش خود در «پانزدهمین نمایشگاه بینالمللی محیط زیست ایران» رونمایی کرده است. این مخترع جوان ضمن ادعای ثبت جهانی اختراعش، درباره ی خودروی آب سوز خود این گونه توضیح می دهد:این خودرو با آب فقره میکند و کاملا دوستدار محیط زیست است. برای کاربرد از آب به جای بنزین و گازوئیل در این خودرو، نیازی بوسیله تعویض کلیات خودرو محو و این جابهجایی سوخت با خرج ی بسیار اندک امکان پذیر است.
... خروجی این خودرو بخار است و هیچ گونه آلودگی محیط زیست بوسیله همراه ندارد. در هر یک لیتر بنزین، ۲۹ مگاژول انرژی تولید میشود؛ درحالی که با هر یک لیتر آب ۹۶ مگاژول کارمایه تولید خواهد شد. ... ۶۰ لیتر آب تو انبار سوخت خودرو ریخته می شود که ۹۰۰ کیلومتر مسافت را در مدت ۱۰ شایسته کردن خلال میکند.
توجه رسانه ها و شبکه های مدنی به خودروی آب سوز این مخترع، پس از محضر او درون یکی از برنامه های صبحگاهی سیما سفر صعودی بوسیله خود گرفت. در این پروگرام مطالبه شد که خودروی آب سوز ایرانی حتی با «آب دیو دریا و پسماند» نیز کار می کند و می استعداد با صرف کردن مبلغ ۶۰۰ هزار تومان، یک خودروی بنزینی را آب سوزش کرد.
اندوه زمان حال مخترع جوان کشورمان با فعالیت گسترده درون تلگرام، آپارات و اینستاگرام، متوجه فاز جذب سرمایه شده است که این موضوع جلال تجسس ادعای او را دوچندان می کند.خودروی آب سوز چیست؟
خودروی آب سوزبه ماشینی گفته می شود که از لحاظ نظری، انرژی خود را بوسیله طور یمین از آب تأمین می کند. شاید بخاطر رفع تیرگی و فاش خیس شدن منظور، بهتر باشد ابتدا مشخص کنیم که به چه خودروهایی آب سوز گفته نمی شود.خودروهایی که با اماله آب به محفظه ی احتراق و ترکیب آن با مخلوط بنزین-هوا، از آن برای افزودن نسبت تراکم و کاهش پشت پا موتور مصرف می کنند.خودروهای هیدروژنی که در آن ها هیدروژنِ مصرفی با استعمال از الکتریسیته و هنگام فرایند الکترولیز، از آب بوسیله دست می آید. در این خودروها نیز خیر آبی وارد موتور می شود و نه از آب برای تولید انرژی استفاده می شود؛ بلکه هیدروژن عزب «حامل» کارمایه است که طی فرایند «الکترولیز»، صرف جداسازی اکسیژن و هیدروژن شده است. تو ذات تنها فلسفه ی وجودی خودروهای هیدروژنی، چگالی بالاتر انرژی ذخیره شده در هیدروژن نسبت به باتری های فعلی است. پیش دماغ می شود که در آینده ای نه چندان دور، با صعود فن شناسی و تکثیر ظرفیت ذخیره ی انرژی باتری ها، خودروهای هیدروژنی موضوعیت خویشتن را بوسیله طور کامل از مشت بدهند.خودروهایی که در آن ها برای بهینه مرطوب شدن استعمال انرژی، پایین آمدن بها سوخت و کاهش آلایندگی خودرو، مقداری هیدروژن به بنزین متداول هیدروکربنی تکثیر می شود. به این تکنیک «بهینه کردن سوخت با استفاده از هیدروژن» گفته می شود.
با نگاهی مختصر بوسیله مطالب و ویدئوهای منتشرشده از خودروی ساخت مبتکر ایرانی (بخصوص تزریق مستقیم آب شرب شوهردار از روال شیلنگ به هراس خودرو)، علنی می شود که خودروی ادعایی او تو هیچ کدام از سه قسمت قسمت کردن ی بالا نمی گنجد و با تعریف کلاسیک خودروی آب سوزش (Water-fuelled car) که در ابتدا به آن اشاره کردیم، کاملا هماهنگ است.آیا می توان از آب کارمایه گرفت؟
بنا بوسیله قوانین حاکم کنار دنیای فیزیک، هیچ گونه راهی برای استخراج انرژی از آب وجود ندارد. آب به مانوس خود، از محاسبه ترمودینامیکی مولکولی به شدت درست محسوب می شود و به دلیل پیوند کیمیایی زیاد سفت بین هیدروژن و اکسیژن، آنتالپی تشکیل آن سلبی (برابر با ۲۸۵.۸- کیلوژول پهلو مول) است. این یعنی بخاطر شکستن یکدلی بین اتم های تشکیل دهنده ی یک لیتر آب، باید تقریبا برابر با میزان انرژی مصرفی یک انسان بالغ داخل کشش روز (حدود ۲۵۰۰ کیلوکالری) انرژی صرف کنید.تولید کارمایه از آب، قوانین اول و دوم ترمودیناک را باطل سازی می کند
از آنجایی که هیچ ترکیب دیگری از هیدروژن و اکسیژن وجود ندارد که آنتالپی تشکیل آن سلبی زیرفون از آب باشد، انرژی مورد نیاز بخاطر شکستن یگانگی هیدروژن و اکسیژن، متصل برابر (داخل حالت ایده آل) خواه بیشتر از انرژی به مشت آمده از ترکیب مجدد این دو اصل خواهد بود. به زبان ساده، «هیچگاه راهی بخاطر گرفتن انرژی از آب وجود ندارد، مگر اینکه داخل این راه انرژی بیشتری از آن چه به مشت می آید هزینه کنید». تولید کارمایه از آب، ناقض قوانین مطلع و دوم ترمودیناک است.خودروهای آب سوز در کشش تاریخچه
تا بوسیله حال افراد یدکی داخل سطح جهان، ادعا کرده اند بوسیله نوعی مظفر بوسیله ساخت خودروی آب سوزش شده اند که البته ادعای تمامی این افراد تا بوسیله حال رگه شده است. این طور ادعاهایی درون اکثر نقاط دنیا «شبه علم» تلقی می شود و به دلیل احتمال تاج برداری، مورد پیگرد عرفی قرار می گیرد.
اولین خودروی آب سوز جهان توسط چارلز گرت در سال ۱۹۳۵ معرفی شد. باتوجه به پتنت ثبت شده توسط او درون همان سال، خودروی او از روال الکترولیز هیدروژن مورد احتیاج خود را تأمین می کرد. پتنت گرت خودرویی را نشان می داد که درون آن از یک کاربراتور دارای شناور استعمال می شد؛ با این تباین که در سرنوشت پایینی کاربراتور خودروی گرت، صفحات الکترولیز استراحت گرفته حیات. پتنت گرت نتوانست به نشانی جوهر جدیدی از کارمایه بوسیله ثبت برسد.
تو دهه ی ۸۰ میلادی،استنلی میر مذاکره بر سر خودروهای آب سوز را بار دیگر پهلو عادت زبان ها انداخت. او ابتدا تقاضا می کرد که داخل طرح پیشنهادی اش، شمع سامان توسط قطعه ای با صیت «Water splitter» جایگزین می شود و با ثابت ماندن دیگر اجزای موتور، بوسیله راحتی می قابلیت از آب برای به حرکت در آوردن خودرو استفاده کرد. بعدها او ادعای خویشتن را این گونه تغییر عدل که با استفاده از یک قوه سوختی و بوسیله روش رزونانس الکتریکی، بخار آب بوسیله عناصر تشکیل دهنده اش تجزیه می شود. بعد در محفظه ی احتراق موتور، با ترکیب مکرر ی عناصر هیدروژن و اکسیژن و تبدیل آن ها به آب، کارمایه تک نیاز خودرو تأمین می شود.
طرح انباره سوختی آبی استنلی میر
ادعاهای میر هیچ بوسیله اثبات نرسید و در نهایت در سال ۱۹۹۶، دادگاهی داخل اوهایو او را به بزه کلاهبرداری محکوم کرد.
در سال ۲۰۰۲ شرکتی با معروفیت Genesis World Energy ادعا کرد که دستگاهی با قابلیت قبض کارمایه از آب، از قاعده جداسازی و ترکیب مجدد هیدروژن و اکسیژن، ساخته است. جنسیس ورلد انرژی درون سال ۲۰۰۳ اعلام کرد که تکنولوژی آن ها آماده ی استفاده تو خودروها است و به این ترتیب مظفر به جذب سرمایه ی ۲.۵ میلیون دلاری شد؛ ولی مایه ادعایی آن ها هیچ ته رنگ واقعیت به خود ندید.
در نهایت پاتریک کلی، بنیان گذار شرکت، تو سال ۲۰۱۶ به دلیل کلاهبرداری و اختلاس در دادگاهی در نیوجرسی بوسیله پرداخت ۴۰۰ هزار دلار جریمه و گذراندن ۵ سال در زندان محکوم شد.اکثر افراد مدعی ساخت خودروی آب سوز، به جرم شیادی و کلاهبرداری در محکمه محکوم شده اند
در سال ۲۰۱۲ آغا وقار احمد، مخترع پاکستانی، مدعی شد که با نصب یک «کیت» می تواند هر سنخ اتوموبیلی را آب سوز کند. کیت احمد از یک قوطی استوانه ای شکل تشکیل شده است که بوسیله مایه ی یک لوله، به نعوظ یمین بوسیله موتور خودرو متصل می شود. بوسیله گفته ی او، کیت یادشده با کاربرد از فرایند الکترولیز، آب را به «HHO» تغییر و سپس از آن به نشانی بنزین استعمال می یواش.
آغا عظمت احمد، مبتکر پاکستانی خودروی آب سوز
احمد برای ثبت پتنت در پاکستان اقدام کرده است؛ اما بوسیله باور ی دانشمندان پاکستانی، اختراع او به دلیل فسخ قوانین ترمودینامیک، چیزی جز کلاهبرداری نیست.بنزین موشک های ناسا و خودروهای هیدروژنی
باتوجه به اشاره ی مکرر مدعیان پیدایش خودروهای آب سوزش به استفاده از آب بخاطر تأمین سوخت موشک، لازم است گریزی به «معرفت موشکی» بزنیم.
ناسا (و دیگر سازمان ها و همکاری های فضایی) بخاطر فرستادن کاوشگر خواه حمل بوسیله خارج از جو زمین، معمولا از هیدروژن نقد شو به عنوان بنزین در راکت های خود استفاده می کنند. جالب است بدانید آژانس های فضایی و شریک شدن های ساخت موشک (قرین اسپیس ایکس) از سرگین طبیعی برای تولید هیدروژن مورد نیاز خود استفاده می کنند، نه آب (برای آشنایی با هیدروژن منی می توانید نگاهی به این پیغام تو سایت ناسا بیندازید).
ولی بیایید تخیل کنیم هیدروژن تک مصرف در راکت ها طی فرایند الکترولیز از آب به دست می آید. حتی در این عارض نیز نمی نبوغ گفت همکاری های فضایی موفق به استخراج کارمایه از آب شده اند. درواقع گوهر واقعی کارمایه که باعث می شود یک راکت از خط سیر زمین خارج شود، الکتریسیته ای است که طی فرایند الکترولیز فرضی، از آن برای جداسازی اتم های آب استفاده شده است. در این میان، هیدروژن عزب نقش حامل انرژی را بر عهده دارد. باتوجه به رویه به مشت آمدن الکتریسیته ی مورد حاجت داخل فرایند الکترولیز، منبع اصلی انرژی موشک درواقع مقدور است هر سوختی (از جمله سوخت های فسیلی خواه اتمی) باشد.
تمامی آنچه در بخش های بالا گفته شد، در مورد خودروهای هیدروژنی و پیل های سوختی نیز صادق است. لب اصلی انرژی چنین خودروهایی، سوختی است که از آن برای تولید هیدروژن استعمال می شود، خیر خود هیدروژن.چرا هیدروژنِ زمینی، منبع کارمایه تراشیدن
اشاره ی مدعیان تاسیس خودروهای آب سوز به پیل های سوختی و موشک های هیدروژنی، بخاطر گمراه کردن مخاطب و ابداع این تصور غلط است که هیدروژن نوعی لب انرژی است.هیدروژن تک استفاده در پیل ها سوختی و راکت ها، عزب وسیله ای برای ذخیره ی انرژی است، نه منبع آن
از آن جایی که بوسیله دلیل وجود اکسیژن درون اتمسفر زمین، نمی توان هیدروژن را به رخساره آزاد در طبیعت هویدا و استخراج کرد؛ تمامی مولکول های H2 مورد کاربرد تو مصارف مختلف، درواقع ساخته ی دست بشر هستند و با صرف مقادیر زیاد انرژی تولید شده اند. بوسیله همین دلیل، هیدروژن استفاده شده درون پیل های سوختی و راکت ها، عزب دستگاه ای بخاطر ذخیره ی کوتاه مدت انرژی است، خیر سوختی طبیعی یا منبعی از انرژی.
در سیکل رفعت ریشه اصلی کارمایه تلالو خورشید است. هیدروژن در این سیکل عزب نقش ذخیره و انتقال انرژی را به خشکی امدن عهده دارد و می توان آن را با باتری جایگزین کرد.
عزب در صورتی می توان روی واکنش هیدروژن و اکسیژن نام «حقیقت انرژی» گذاشت که مولکول های دواتمی هیدروژن استفاده شده در این واکنش، طی فرایندی جادویی بوسیله نعوظ یمین از خارج از جو زمین آورده شده باشند (یعنی برای تولید آن ها کارمایه صرف نشده باشد).آیا ساخت خودروی آب سوز مقدور است؟
می قابلیت خودرویی ساخت که داخل آن با الکترولیز آب و پس ازآن با نفوذ کردن اعطا کردن مجدد هیدروژن و اکسیژن بوسیله دست آمده، انرژی تک حاجت خودرو تأمین شود. عزب محظور حکم اینجا است که مطلع باید یک موتور مبصر تر و زورمند تر برای تأمین کارمایه تک نیاز الکترولیز روی خودرو سوار کنید. به اشعار دیگر، چنانچه همان انرژی را که قرار است صرف جداسازی هیدروژن از آب کنید، به رخساره مستقیم برای بوسیله حرکت درآورن موتور مورد مصرف صبر دهید، خودروی به مراتب نیکوترین تازگی خواهید داشت.
برای درک بهتر اینکه چرا روشی که در سرنوشت بالا به آن اشاره شد، جاهل عقلانی و حتی مضحک است، مثال ساده ی کوچکتر را در نظر بگیرید:
تخیل کنید نیروگاهی با صرف مقادیر مجلل سوخت فسیلی، الکتریسیته تولید کند (بازده اکثر نیروگاه های حرارتی مد به زحمت به بالای ۴۰ درصد می رسد) و سپس از الکتریسیته ی به مشت آمده توسط این نیروگاه، تو آزمایشگاه برای تولید مصنوعی مولکول های آلکان استفاده شود (بازده چنین فرایندی نیز طبیعتا ناچیز از صد درصد است). ظاهر است که نمی نبوغ سوخت هیدروکربنی قلابی تولیدشده در آزمایشگاه را مجددا تو نیروگاه سوزاند و انتظار داشت انرژی بیشتری از آنچه صرف کردن تولیدش کرده ایم، بوسیله ما باز پس بدهد. بوسیله اشعار ساده، «قوانین ترمودینامیک را نمی استعداد دور زد».
تو خودروهای آب سوز با تجزیه ی آب و اختلاط مکرر هیدروژن و اکسیژن، یک سیکل طولانی طی می شود. بنا به قوانین فیزیک، نمی توان عاری وارد کردن انرژی، از یک سامانه ی سپرده ی ترمودینامیکی تا ابد انرژی گرفت
نکته ی بسیار جالب و سزاوار سرزنش تأمل دیگر درون تماس با خودروهای آب سوز این است که اکثر مخترعان چنین خودروهایی ادعا می کنند تنها آلاینده ی فرایند ابداعی آن ها، تبخیر آبی است که از اگزوز اتومبیل خارج می شود. حال این سؤال مطرح می شود که چرا آب خروجی از اگزوز مجددا به باک نقل مکان نمی شود تا خودروی آن ها کلا از سوخت گیری بی نیاز شود؟نوابیغ چه کسانی هستند؟
داخل عاقبت بد محو اشاره ای بوسیله نوابیغ (با نوابغ خبط نشود) داشته باشیم؛ اصطلاحی که تقوا چهره گشا و دکتر عبادالله محمودیان، استاد ریاضیات دانشگاه صنعتی شریف و عضو سندیکا ریاضی ایران، بخاطر رمز بوسیله کسانی که سعی درون حل معماهای ناممکن یا رگه قضایای اثبات شده دارند، به کار اسیر اند. نوابیغ به چند گروه انشعاب می شوند :کسانی که سعی می کنند ناممکن ها را ممکن کنند: این افراد سعی دارند مسائل جاهل ممکنی بجهت تثلیث زاویه، تربیع دایره، یا تضعیف مکعب را حل کنند یا موتور عاری سوخت بسازند .مدعیان حل مسئله های حل نشده ی نامدار: کسانی که تکاپو می کنند مسئله های بغرنج ریاضی از یکسره فرضیه ی گلدباخ یا کشف فرمولی برای تولید اعداد نخست را با روش های ابتدایی حل کنند .مبنا گذاران نظریه های بی زمینه: کسانی که می خواهند عملی هایی که ربطی به ریاضیات ندارند (مشابه وحدانیت خدا، نامرئی کردن فیزیکی اشیاء و ...) را با کاربرد از ریاضیات حل کنند .ردکنندگان اصول: افرادی که تلاش دارند اصول ریاضی و فیزیک را نقض کنند. از یکسره ادعاهای این افراد می قابلیت بوسیله درست نبودن مقدار عدد اثر یا نادرست بودن شیوه اول ترمودینامیک اشاره کرد .
مقاله ی خواندنی دکتر محمودیان را می توانید از سایت دانشگاه صنعت شریف یا اتحادیه ریاضی ایران دانلود کنید .
این مقاله برای اولین بار در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ در زومیت منتشر و در ۱۱ آذر ۱۳۹۸ به روزرسانی شد.بیشتر بخوانید:کامیون هیدروژنی هیوندای HDC-6 Neptune معرفی شدبرنامه ۴۵۴ میلیارد دلاری سناتور آمریکا برای گسترش بازار خودروهای برقیتولید آب شیرین از آب سیل گرفتن: نفقه ها و چشم اندازرژیم غذایی افراد چگونه بر محیط زیست تأثیر می گذارد؟مدل مفهومی از نسل متاخر تویوتا میرای رونمایی شد
- ۹۸/۰۹/۱۱